Odwodnienie (dziecko)

Leczenie w domu

Wymioty z biegunką lub bez

Aby zapobiegać wymiotom, podawaj dziecku małe ilości płynów, ale bardzo często.

• Rozpocznij od podawania ORS w temperaturze pokojowej. Podawaj dziecku 1–2 łyżeczki (5–10 ml) co 1–2 minuty. Nawet jeśli dziecko wymiotuje, nie przestawaj go poić. Większość płynu zostanie wchłonięta. Celem jest podanie 5 łyżeczek na funt ciała lub 50 ml płynu na kilogram ciała w ciągu 4 h. Jeśli masz dziecko ważące 20 funtów (10 kg), powinno spożyć 100 łyżeczek ORS lub przeszło 2 filiżanki w ciągu 4 godzin.

• Kiedy wymioty osłabną, podawaj dziecku większą ilość płynów nieco rzadziej. Czynność tę należy kontynuować do momentu, aż dziecko odda mocz i nie będzie już spragnione (nie będzie zainteresowane piciem). Nie podawaj dziecku samej wody, mleka matki ani modyfikowanego, ani innych płynów do czasu, aż nie przestanie wymiotować.

• Jeśli częste wymioty będą utrzymywać się dłużej niż 4 godziny pomimo stosowania powyższej metody, wezwij pediatrę.

• Po przyjęciu całego ORS dziecko może wrócić do normalnej diety.

• Pamiętaj, aby myć ręce (mydłem i pod czystą wodą bieżącą) lub często stosuj środek odkażający na bazie alkoholu.

Uwaga: dziecko może być spragnione i chcieć pić szybciej. Ale jeśli wciąż wymiotuje, możesz mu podawać płyny tylko w zaleconym tempie. Nie chodzi o to, aby wypełnić żołądek przy każdym karmieniu, gdyż spowoduje to nasilenie wymiotów.

Dalsze postępowanie

Zgłoś się na kontrolę do pediatry, chyba że ten zaleci inaczej. Zadzwoń, jeśli stan dziecka nie poprawi się w ciągu 24 godzin lub jeśli biegunka będzie utrzymywała się dłużej niż tydzień. Jeśli pobrano próbkę stolca na posiew, w ciągu 2 dni (lub zgodnie z zaleceniem) skontaktuj się z przychodnią, aby sprawdzić wynik badań.

Kiedy szukać porady medycznej

Zadzwoń do lekarza w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych zdarzeń:

• Wymioty nie ustają po pierwszych czterech godzinach spożywania samych płynów

• Sporadyczne wymioty przez ponad 48 godzin

• Częsta biegunka (ponad 5 wypróżnień w ciągu dnia); krew (koloru czerwonego lub czarnego) lub śluz w biegunce

• Krew w wymiocinach lub stolcu

• Opuchnięty brzuch lub objawy bólu brzucha

• Brak moczu przez 8 godzin, płacz bez łez, zapadnięte oczy lub wyschnięte usta

• Niezwykła zmiana zachowania, kapryszenie, senność, dezorientacja lub atak padaczki

• Gorączka (patrz Gorączka u dzieci poniżej)

Zadzwoń pod numer 911

Zadzwoń pod numer 911, jeśli dziecko ma następujące objawy:

• Problemy z oddychaniem

• Dezorientacja

• Trudności z wybudzeniem się lub dezorientacja

• Omdlenie lub utrata przytomności

• Wysokie tętno

• Atak paczki

• Sztywny kark

Gorączka u dzieci

Aby zmierzyć dziecku temperaturę, należy używać termometru elektronicznego. Nie wolno używać termometru z rtęcią. Istnieją różne rodzaje termometrów elektronicznych i różnie się ich używa. Są to:

• Doodbytniczy. U dzieci poniżej 3 roku życia najdokładniejszego pomiaru dokonuje się w odbycie.

• Czołowy. Spełnia swoją rolę w przypadku dzieci od trzeciego miesiąca życia. Jeśli dziecko młodsze niż 3 miesiące wykazuje objawy choroby, można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• Douszny. Pomiary temperatury w uchu są prawidłowe po 6. miesiącu życia, jednak nie wcześniej.

• Pachowy. To najmniej wiarygodny sposób pomiaru temperatury, jednak można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• Doustny. Nie należy używać takiego termometru u dzieci młodszych niż 4 lata.

Termometru doodbytniczego należy używać ostrożnie. Zawsze należy stosować się do zaleceń producenta odnośnie do poprawnego użycia. Termometr należy włożyć delikatnie. Oznacz termometr używany doodbytniczo, tak aby przypadkowo nie użyć go doustnie. W przeciwnym razie może dojść do zakażenia bakteriami ze stolca. Jeśli nie czujesz się komfortowo, używając termometru doodbytniczego, zapytaj pediatrę, którego typu najlepiej używać w zamian. Rozmawiając z pediatrą o gorączce u dziecka, poinformuj, w jaki sposób została zmierzona temperatura.

Poniżej znajdują się wskazówki, jak poznać, czy dziecko ma podwyższoną temperaturę. W zależności od dziecka pediatra może podać różne wartości. Stosuj się do konkretnych zaleceń pediatry.

Interpretacja temperatury u niemowląt poniżej 3. miesiąca życia:

• Najpierw zapytaj pediatrę, jak najlepiej zmierzyć temperaturę dziecku.

• Pomiar doodbytniczy lub czołowy: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 100,4°F (38°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 99°F (37,2°C)

Interpretacja temperatury u dziecka od 3. do 36. miesiąca życia (3. roku życia):

• Pomiar doodbytniczy, czołowy lub w uchu: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 102°F (38,9°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 101°F (38,3°C)

Pediatrę należy wezwać w poniższych przypadkach:

• Powtarzająca się temperatura wynosząca lub przekraczająca 104°F (40°C) u dziecka w dowolnym wieku

• Temperatura wynosząca 100,4°F (38°C) lub więcej u niemowlęcia w wieku poniżej 3 miesięcy

• Gorączka trwająca ponad 24 godziny u dziecka poniżej 2. roku życia

• Gorączka trwająca przez 3 dni u dziecka powyżej 2. roku życia